قزل آلای خال قرمز

دو عامل دمای آب و اکسیژن محلول در پراکنش این ماهی در رودخانه ها موثر است. بطوریکه مشاهده‌های بعمل آمده از حوزه جنوب دریای خزر نشان میدهد که در مناطقی با دمای آب کمتر از ۲۰ درجه سانتیگراد و اکسیژن محلول بیشتر از ۷ تا ۸ میلی گرم در لیتر این گونه وجود دارد. این گونه هنگام مهاجرت جهت تولید مثل نیاز به آب با جریان تند بیش از ۱ متر بر ثانیه و بستر سنگلاخی توام با قلوه سنگی دارند. در قسمت‌های فوقانی اغلب رودخانه‌های حوزه جنوب دریای خزر از ارس تا رودخانه تجن وجود دارد. نمونه برداریهای بعمل آمده نشان می‌دهد که در رودخانه‌های جنوب شرق دریای خزر مانند گرگانرود و اترک با توجه به افزایش دمای آب وجود ندارد . بیشترین فراوانی را در رودخانه هراز (سدلار و رودخانه پلور ) و رودخانه شیرین رود از شاخه‌های اصلی رودخانه تجن دارا می‌باشد. ( طبق بر آورد بعمل آمده در شهریور ماه ۱۳۷۲ در سطح ۵۰ متر مربع از شاخه شیرین رود ۲۱ عدد قزل آلای خال قرمز وجود داشت..