مشخصات:
سُنقری درشت جثه با بدن كشیده و بال ها، پاها و دم بلند است. شباهت زیادی به «سنقر تالابی» دارد و در گذشته به عنوان زیرگونه ای از آن در نظر گرفته می شد ولی به تازگی به عنوان گونه ای مستقل معرفی شده است. همچنین از اطراف دریاچه «بایكال» در جنوب شرقی سیبری كه گسترۀ پراكنش این دو گونه با یكدیگر همپوشانی دارد، افراد دورگه گزارش شده است. نر و ماده متفاوت (ماده اندكی بزرگ تر) و فاقد تغییرات فصلی هستند. پرندۀ نر بالغ سر، سینه و روتنه مایل به سیاه (برخلاف نر «سنقر تالابی») همراه با رگهرگه روشن دارد. همچنین زیر تنه سفید همراه با رگهرگه ظریف به رنگ سیاه ديده می شود و برخلاف «سنقر تالابی » فاقد رنگ قهوه ای در شکم و ران ها است. روی بال ها و همچنین دم خاكستری آبی (شبیه به «سنقر تالابی») است که در تضاد با رنگ سیاه در نوک بال ها و روتنه به خوبی به چشم می آید. تشخیص پرندۀ مادۀ بالغ و همچنین پرندۀ نابالغ از «سنقر تالابی» دشوار است، ولی به واسطه تارک سر، گلو و جلوی بال های قهوه ای رگهرگه از آن ها متمایز می شود. همچنین پرندۀ مادۀ بالغ سینه و پوش پرهای زیر بال های نخودی رنگ با رگهرگه قهوه ای دارد. پرندۀ نابالغ نوار خاکستری رنگی در امتداد شاه پرهای پرواز دارد که در مادۀ بالغ و نابالغ «سنقر تالابی» این نوار قهوه ای مایل به سیاه دیده می شود.
در خارج از دورۀ جوجه آوری اغلب به صورت منزوی دیده می شود. همانند سایر اعضای این جنس، پروازی بسیار سبك و آرام دارد. برای شکار در ارتفاع کم پرواز می کند و در فاصله بال زدن ها، در حالی که بال ها را به شکل”7” بالا تر از سطح بدن نگاه داشته است بال بازروی می کند و با حرکتی ناگهانی به طعمه خود كه اغلب شامل پستانداران كوچك، پرندگان، خزندگان (مارمولک ها) و دوزیستان (قورباغه ها) است، یورش می برد.
